Update naar aanleiding ziekteproblemen in Berlijn (reisverslag Duitsland juni 2022):
Tijdens onze reis door Duitsland ben ik zoals je in het vorige verslag kon lezen flink ziek geworden. In Berlijn in het Alexianer St. Hedwig Krankenhaus kwam na onderzoek naar voren dat ik een urineweginfectie had opgelopen. Hoewel de arts mij wilde opnemen mocht ik op eigen verzoek toch gaan met een antibioticakuur, die gelukkig na drie dagen aansloeg. Wel adviseerde de arts mij bij thuiskomst een afspraak te maken met een uroloog.
In augustus heb ik dat via de huisarts ook gedaan en kwam op een immens lange wachtlijst te staan in het ETZ Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. Een wachtlijst van maar liefst 180 dagen! Daarop ben ik aan het zoeken gegaan naar alternatieven en die vond ik in België. In het AZ Klina ziekenhuis in Brasschaat. Voor ons een niet te grote afstand om er te komen. En dit ziekenhuis heeft gewoon met onze zorgverzekering een contract.
Na een telefoontje naar de afdeling Urologie werd mij gevraagd waarom ik een afspraak hier wilde maken. Mijn verhaal wat er in Berlijn had plaatsgevonden en een hele hoge PSA waarde in het bloed besloot de afdeling urologie te gaan overleggen. Slechts tien minuten later werd ik al terug gebeld en maakte meteen een afspraak voor de volgende week.
In de daarop volgende periode heb ik ondertussen de nodige afspraken en onderzoeken gehad en de uitslag blijkt helaas niet goed. Twee van de twaalf genomen puncties uit de prostaat blijken kwaadaardige cellen te bevatten, prostaatkanker dus! Met de zeer fijne en kundige arts is besloten tot een operatieve ingreep. Deze ingreep had in februari al kunnen plaatsvinden, maar omdat de reis naar de Dominicaanse Republiek in april was gepland werd gekozen voor maandag 8 mei. Ik zal dan wanneer alles goed verloopt vijf dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Met het iets uitstellen van de ingreep loop ik volgens de dokter geen risico, we kunnen gewoon eerst lekker op vakantie!
Dominicaanse Republiek 2023
Punta Cana – Dominicaanse Republiek
Het is zondagochtend 9 April eerste paasdag als om precies op de afgesproken tijd om 06:30 uur de taxibus arriveert om ons te vervoeren naar de luchthaven. Alle koffers hebben we afgelopen vrijdag al verzameld en ingepakt om eventueel het gewicht per koffer te kunnen verdelen. Er moeten namelijk 18 potjes babyvoeding mee voor Noa. Eerst volgt er nog een stop in Waalwijk waar we onze zoon, schoondochter en kleinzoon ophalen. We zijn nu compleet, zes volwassenen, twee kleuters en een baby. De rit gaat voorspoedig en tegen half negen komen we aan op luchthaven Schiphol.
Enkele weken geleden was er voor vandaag via de Schiphol-app een grote drukte voorspeld met lange rijen. We herinneren de beelden in het journaal nog van afgelopen zomer met de extreem lange rijen en chaos, maar gaandeweg naar onze vertrek dag werd dit op de app bijgesteld naar normale rijen. Gelukkig klopt dat, het is niet extreem druk, maar gezellig druk. Na melden bij assistance voor een rolstoel zonder begeleider kunnen we nog even koffie gaan drinken voordat we gaan inchecken en 7 koffers kunnen lozen.
Online had ik al ingecheckt, dus hoeven we alleen onze hoop bagage af te geven bij de TUI balie. De drievoudige beveiliging/paspoort controles gaan gelukkig ook zonder problemen en soepel. We kunnen nu zonder bagagelast achter de douane nog even wat drinken en eten voordat we het vliegtuig instappen.
Omdat we drie kinderen bij hebben en bovendien Marina onze schoondochter in de geleende rolstoel zit, mogen we als eerste de TUI Dreamliner in. Thuis heb ik voor zowel de heen- als terugvlucht de comfort stoelen al vastgelegd en we zitten allemaal op een rij op een inderdaad zeer comfortabele plaats.
Het is een lange rechtstreeks vlucht van tien uur naar Punta Cana die precies op tijd om 12:10 uur vertrekt. Om 16:10 uur lokale tijd in de Dominicaanse Republiek (het is er zes uur vroeger dan in Nederland) landen we. Wij en een groep anderen mogen uitstappen, de overige passagiers blijven aan boord en reizen door naar Bonaire. We hoeven gelukkig niet lang te wachten bij de paspoortcontrole en ook de koffers zijn snel te vinden op de bagagebelt. Buiten wacht bus 11 om ons naar het resort Grand Bávaro Princess te vervoeren, een ritje van 35 minuten.
We hebben in het resort de speciale Familyclub geboekt, een apart deel speciaal gericht op gezinnen met kinderen. Dit heeft een eigen receptie waar we ons melden. Inchecken gaat snel en de berg koffers worden door een medewerker op een kar naar onze drie kamers gebracht. In Nederland is het inmiddels dik in de nacht, hier laat in de middag. De drie kinderen hebben het heel goed gedaan tijdens de lange reis. We gaan na het installeren op de kamers wat eten in het buffetrestaurant om daarna allemaal moe maar voldaan terug naar de kamers te gaan. Hoog tijd om te gaan slapen. We zijn op plaats van bestemming en de vakantie kan morgenochtend echt gaan beginnen.
De eerste dagen is het vooral lekker relaxen en het grote resort verkennen. Er zijn acht à-la-carterestaurants en het grote buffetrestaurant plus nog een speciale koffiebar. We wisselen deze vakantie het buffetrestaurant af met vijf van de acht à-la-carterestaurants die apart via een app van het hotel gereserveerd kunnen worden. Eigenlijk kun je bijna de hele dag door eten en drinken en alles is even lekker. De buffetten worden dagelijks gevarieerd en de koks maken speciale gerechten voor je klaar als je dat wilt. We komen niks te kort!
Op donderdag in de eerste week maken we de eerste van twee excursies. Dat doen we met de toffe Belg Wimpy die we nog kennen van vijftien jaar geleden toen we ook in Punta Cana waren, weliswaar in een ander resort. We gaan de Ecologische VIP Jungletour doen, oftewel het binnenland van de Dominicaanse Republiek in. Wimpy woont al meer dan dertig jaar hier en doet deze excursies ook bijna net zo lang. In tegenstelling tot de touroperators die je via het hotel kan boeken, laat Wimpy niet alleen de mooie kanten van het land zien. Ook de armoede komt in beeld.
We worden de donderdagochtend iets na achten opgehaald. Dat geeft ons mooi nog de tijd om te ontbijten in het buffetrestaurant La Hispaniola. Precies op tijd arriveert het busje met al vier Nederlanders uit een ander resort die zijn opgehaald. Met onze groep van zes volwassenen, de twee kleuters en baby Noa is het busje volgeladen en rijden we naar een nabij gelegen tankstation waar Wimpy op ons wacht. Door de groene ongerepte bergen, die dienst deden voor de filmopnames van Jurrasic Parc 1, rijden we naar een koffie- en cacaoplantage. Hier geeft Wimpy een uitgebreide uitleg over koffiebonen en cacao waar chocolade van gemaakt wordt. Het mogen stampen van koffiebonen maakt hilarisch onderdeel uit van de excursie.
Na deze prettige stop gaan we verder naar Boca de Yuma. In de baai van deze kustplaats nemen we plaats in een boot en varen een stuk de rivier op, de Rio Yuma. In heel de Dominicaanse Republiek leven nog maar drie zeekoeien in het wild en we treffen het want een van deze dieren spotten we in de baai voordat we de rivier op varen. De zeekoe doet zich goed aan algen die op de rotsen groeien. In bomen langs de rivier zien we kolonies witte ibissen met jongen. Ook een groene leguaan badend in de zon op een rots maakt onderdeel van de live natuurdocumentaire, het is hier prachtig!
Dwars door de suikerrietvelden gaat het richting Santa Cruz de Gato, een klein dorpje aan de rivier Chavon in de provincie La Romana. Dit is één van de meest authentieke dorpjes waar iedereen rondloopt met de Bijbel in de broekzak en de fles Rum in de achterzak. Om er te komen gaan de laatste zes kilometer over een grindweg. In het dorpje heeft Wimpy een basisschooltje laten bouwen waar 27 kinderen les krijgen. Tijd voor een uitgebreid middagmaal bij de indiaan El Indio Guchau: scampi’s, kip, vis en lokale specialiteiten. Guchau noemt Wimpy nog steeds ” Lima ” , een oud Indiaans woord voor Broeder. De scampi’s zijn verrukkelijk. 
Na dit lekkere maal steken we schuin de grindweg over en kijken even binnen in een levensmiddelen winkeltje van twee vierkante meter, een colmado. Dit is een lokaal winkeltje met van alles en nog wat waar de locals hun inkopen doen. Hier koopt Wimpy wat rijst, ham en groente voor een oud vrouwtje even verderop. Zij, Domingo is haar naam, zit voor haar bouwvallige houten krot op een stoel en neemt dankbaar het plastic tasje aan. Ze heeft voor een paar dagen weer wat te eten. Een kijkje in haar huisje levert ons een schokkend moment op en zien we daadwerkelijk hoe arm de meeste mensen hier zijn. Door de armoede in het land is er veel criminaliteit en corruptie. Zo zien we niet alleen de mooie kanten van de Dominicaanse Republiek.
In de tweede week op dinsdag maken we opnieuw een tour met Wimpy. We doen de twee eilanden tour; Catalinita en La isla Saona. In een uurtje bereiken we het vissersdorp Bayahibe. Daar ligt een speedboot klaar om aan deze tour te beginnen. We volgen de kustlijn dwars door het Nationale Park voorbij de rotsen van Penon tot het warme kristalheldere water van La Piscina Natural, een natuurlijk zwembad waar we zelf enkele zeesterren op halen op de zandbank. Apart om in de Caribische zee op een zandbank te staan, ver weg van het strand staan we tot onze middel in het turquoise blauwe water. Vijftien jaar geleden waren we hier ook en toen zagen we duizenden zeesterren op de zandbank, nu enkele tientallen. Ook in de Dominicaanse Republiek zijn de gevolgen van klimaatverandering zichtbaar. Bovendien regent het er op dit moment te weinig en dat voor een tropisch eiland.
We varen verder door de mangroven van het natuurpark naar een volgende zandbank dicht bij het eilandje Catalinita waar we roggen, zeeschildpadden en baby haaien spotten. Een gestrand schip passeren we op weg naar het bounty eiland Saona. Andere touroperators verblijven op het zuidelijkste puntje van Saona, het overbevolkte Encanto de la Playa, tussen honderden toeristen. Wimpy stuurt de kapitein van de speedboot naar een mooiere en rustige plaats, Mano Juan, het enige schilderachtige vissersdorpje op het eiland Saona met een 300- tal inwoners. Daar lunchen we met de groep een heerlijk maal. Wat verder op een leeg en verlaten stukje strand meren we aan en kunnen we er heerlijk zwemmen en lamballen. Op de terugvaart naar Bayahibe stopt de boot nog even zodat er gesnorkeld kan worden om er grote scholen vissen te spotten. De bus brengt ons in een uurtje weer terug naar ons resort. Het was weer een prachtige dag!
De laatste dagen tot ons vertrek naar huis blijven we in het resort en wisselen we de verschillende zwembaden met het strand af en eten we ook op verschillende plekken. Zondag 23 april om 17:10 uur vertrekken we naar huis met eerst een tussenstop op Bonaire. Op maandagochtend rond 10:30 uur, meer dan een uur eerder op het schema landen we op luchthaven Schiphol. Jammer dat we daarna twee en een half uur op de berg koffers moeten wachten in verband met personeelsgebrek. Verder is alles vlekkeloos verlopen. We kijken terug op een zeer geslaagde 16 daagse familiereis naar een prachtige bestemming.
Update:
Op Maandag 8 mei ben ik zoals gepland opgenomen en geopereerd in het AZ Klina Ziekenhuis te Brasschaat (B). Hoewel de operatie succesvol is verlopen is mij de operatie zwaarder gevallen dan gedacht. Om 12:15 uur werd ik naar de OK gebracht en pas om 18:30 uur was ik terug op de kamer. Helaas heb ik te maken gehad met complicaties. ’s Nachts door een losgeschoten drain veel bloed verloren. Later die nacht hierdoor misselijk en geheel nat van transpiratie wakker. Tweede dag ’s avonds weer hartproblemen. Mijn hart ging op hol. Gelukkig kon het snel opgelost worden met medicatie.
Op vrijdag na vijf dagen en na het maken van foto’s om te zien of er geen lekkages waren mocht ik naar huis. In de nacht van zaterdag op zondag en zondagmiddag veel pijn gekregen in de onderbuik. Maandag en dinsdag ging het echter beter tot woensdag. De gehele dag veel pijn opnieuw in de onderbuik. Uiteraard contact gehad met het AZ Klina en wat tips gekregen. In de avond werd de pijn ondragelijk. Nog nooit zoveel pijn ervaren. Met de ambulance naar de SEH van het ETZ Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg gebracht. In de ambulance al plat gespoten zodat de pijn dragelijk werd. Na onderzoeken en een nacht verblijf in de ochtend een CT-Scan van de buik. Daar werd het probleem zichtbaar. Een grote hematoom (bloeduitstorting) veroorzaakt de helse pijn meteen na het plassen. Met extra pijnmedicatie mocht ik weer naar huis. Thuis steeds bloed plassen. Opnieuw overleg met het AZ Klina ziekenhuis. Moest even stoppen met de dagelijkse injecties (voor drie weken de bedoeling ter voorkoming van trombose). Dan zou na een aantal dagen de bloeding minder moeten worden. Nu bij dit schrijven is dat nog niet het geval, we houden het in de gaten! De pijn is wel gelukkig weg, de extra pijnstilling werkt zover. Ik heb veel ingeleverd en zal de komende zes weken zeker nodig hebben wat meer te herstellen alvorens ik op controle kom bij mijn uroloog in het AZ Klina.
